gedicht van Ronny

ZAL  ALLES NOG  HETZELFDE  ZIJN

 

 Maakt de uitzichtloosheid ons gek

 kunnen we verder met de geleverde discipline

hadden we dit nodig de een of andere manier

om dagelijks te leven in een privé cabine

de wereld die steeds harder draaide

het milieu schreeuwde om aandacht

door genetische rotzooi is er nu rust

en wordt de natuur wat minder verkracht

en denk eens aan de helpers in de zorg

daar is de druk elke dag enorm

geregeld wordt er aan de noodrem getrokken

ze zitten in het oog van de storm

de witte cavalerie

die zo werd ondergewaardeerd

met een hongerloon worden betaald

 zijn nu allemaal onze helden, worden geëerd

massale steun wordt in applaus vertaald

gezondheid, liefde in samenhorigheid

zal in onze wereld alles nog hetzelfde  zijn

als we zullen denken aan onze kwetsbaarheid

want geld en status vinden we altijd fijn

kilometers vreten in onze luxe melkkoe

verre vakanties zijn de normaalste zaak

nu vliegt er niemand meer ergens naar toe

kinderdagverblijven zaten vol overkop

onze carrières zijn altijd te belangrijk

 met ons aanzien steeds voorop

want onze status is steeds zo zinrijk

 onze oudjes waar met mondjesmaat wordt naar gekeken

worden nu beschermd met man en macht

nu doen we boodschappen, bellen en skypen

en zingen ze toe met praal en pracht

kappers en rimpeldokters worden niet meer bezocht

wat blijft over van ons schoonheidsideaal

het is de drang om jong te blijven

want oud worden we niet allemaal

moeder natuur kan eindelijk eens ademhalen

waar wij zo vervreemd van waren geraakt

maar als Zij van zich laat horen

zijn we naakt, kwetsbaar en te teer gemaakt.

 

vacaro

gedicht van Ronny