gedicht van Ronny
ZAL ALLES NOG HETZELFDE ZIJN
Maakt de uitzichtloosheid ons gek
kunnen we verder met de geleverde discipline
hadden we dit nodig de een of andere manier
om dagelijks te leven in een privé cabine
de wereld die steeds harder draaide
het milieu schreeuwde om aandacht
door genetische rotzooi is er nu rust
en wordt de natuur wat minder verkracht
en denk eens aan de helpers in de zorg
daar is de druk elke dag enorm
geregeld wordt er aan de noodrem getrokken
ze zitten in het oog van de storm
de witte cavalerie
die zo werd ondergewaardeerd
met een hongerloon worden betaald
zijn nu allemaal onze helden, worden geëerd
massale steun wordt in applaus vertaald
gezondheid, liefde in samenhorigheid
zal in onze wereld alles nog hetzelfde zijn
als we zullen denken aan onze kwetsbaarheid
want geld en status vinden we altijd fijn
kilometers vreten in onze luxe melkkoe
verre vakanties zijn de normaalste zaak
nu vliegt er niemand meer ergens naar toe
kinderdagverblijven zaten vol overkop
onze carrières zijn altijd te belangrijk
met ons aanzien steeds voorop
want onze status is steeds zo zinrijk
onze oudjes waar met mondjesmaat wordt naar gekeken
worden nu beschermd met man en macht
nu doen we boodschappen, bellen en skypen
en zingen ze toe met praal en pracht
kappers en rimpeldokters worden niet meer bezocht
wat blijft over van ons schoonheidsideaal
het is de drang om jong te blijven
want oud worden we niet allemaal
moeder natuur kan eindelijk eens ademhalen
waar wij zo vervreemd van waren geraakt
maar als Zij van zich laat horen
zijn we naakt, kwetsbaar en te teer gemaakt.
vacaro